Pojawiła się okazja. Jedna z takich, na które warto czekać i których nie warto przegapić. Fundacja „Świat na tak” ogłosiła konkurs dla Klubów Ośmiu na ciekawy pomysł. Nagrodą był grant w wysokości 1000 zł, który należało przeznaczyć na cele realizacji danego projektu. Spróbowaliśmy.

Długo zastanawialiśmy się z naszą opiekunką panią profesor Renatą Tulą, co wybrać. Taka suma pieniędzy dawała nam wiele możliwości, należało tylko zdecydować się na jedną z nich. Postanowiliśmy więc reaktywować pewien zwyczaj z lat ubiegłych, kiedy wolontariusze chodzili do sąsiadującego ze szkołą Warszawskiego Szpitala dla Dzieci przy ul. Kopernika. Rozpisanie projektu wraz z jego kosztorysem zajęło nam niewiele czasu. Nazwaliśmy go „Jesienna muza”.

Jesień, mimo że wyjątkowo ciepła w tym roku, kojarzy się z melancholią, a bezlistne już drzewa nie napawają optymizmem. W szpitalu rzeczywistość może być jeszcze bardziej przygnębiająca. Aby nie ulec takiemu pesymizmowi, postanowiliśmy przygotować krótki program artystyczny dla młodych pacjentów. Wykorzystując talenty muzyczne, taneczne, a nawet żonglerskie, w niedługim czasie ustaliliśmy plan naszego projektu.

Mamy wnieść trochę radości
Otrzymanie grantu pozwoliło nam na zakup niezbędnych materiałów do wykonania kartek, zakupu dekoracji czy upominków. W przygotowanym przez wolontariuszy repertuarze znalazły się przeboje Disneya oraz piosenki wszystkim dobrze znane, takie jak „Hej sokoły” i „Piszesz mi w liście”. Oprócz tego, uczniowie naszej szkoły przygotowali własne występy. W ten sposób pacjenci mogli posłuchać pięknie śpiewających: Julii i Agnieszki oraz utworu na skrzypcach zaprezentowanego przez naszą uczennicę, bawić się razem z tańczącym zespołem i podziwiać żonglerkę w wykonaniu Miłosza. Wszystkiemu towarzyszyła melodia wygrywana przez Stefana. Pozostali wolontariusze towarzyszyli pacjentom na widowni, pomagali od strony technicznej lub czytali przygotowaną bajkę z podziałem na role. Wszystko odbywało się w radosnej atmosferze. Ku naszemu zadowoleniu na twarzach dzieci i ich rodziców czy pielęgniarek nieraz pojawił się uśmiech.

W roli świętego Mikołaja
Do szpitala poszliśmy dwa razy. Drugie wyjście przypadło na datę 6 grudnia, czyli Mikołajki. Z tej okazji przygotowaliśmy szczególny program wzbogacony o kolędy i świąteczne piosenki. Nie mogło oczywiście zabraknąć upominków. W kosztorysie przewidzieliśmy dla każdego pacjenta oprócz soczków, wody oraz kartek własnoręcznie wykonanych przez klasę IIC – kredki, przybory szkolne, pluszowe misie i poduszki, do których przyjemnie jest się w trudnych chwilach przytulić. Niektóre dzieci znajdowały się wówczas na sali operacyjnej, więc prezenty odebrali za nich rodzice. Zadowoleni pacjenci wrócili do swoich sal, a my mieliśmy poczucie dobrze wykorzystanego czasu i sił.

Dzięki grantowi otrzymanemu od fundacji „Świat na tak” mogliśmy zrealizować konkretny projekt, w który zaangażowało się wielu wolontariuszy i który spełniał nasze wcześniejsze zamiary. Dwiema wizytami odnowiliśmy, ku obopólnej radości i satysfakcji, zaniechaną wcześniej współpracę z Warszawskim Szpitalem dla Dzieci. Mamy nadzieję, że już teraz będziemy mogli regularnie odwiedzać jego podopiecznych.

W wolontariuszach jest dużo zapału, nie należy go zmarnować!

Opracowała: Aleksandra Wicik, kl. IIA

Materiały związane z obchodami Jubileuszu 60-lecia szkoły znajdują się na stronie Obchody Jubileuszu 60-lecia.

W dniach 19-24 października 2011 roku szcześcioro uczniów naszej szkoły miało okazję poczuć się jak prawdziwi dyplomaci, reprezentujący interesy całego świata. GLOMUN Conference to jedyna w swoim rodzaju okazja, aby dowiedzieć się, jak przebiega proces ustalania przez ONZ decyzji ważnych dla całego świata. W konferencji trwającej trzy dni wzięli udział, oprócz reprezentacji z naszej szkoły, także uczniowie z Włoch, Czech, Szwecji, Wielkiej Brytanii i Niemiec. Tegoroczna konferencja miała miejsce w jednej z prestiżowych szkół w Berlinie. Zakwaterowanie było gwarantowane przez rodziny uczniów, co stworzyło okazję do zagłębienia się w społeczność i kulturę tego fascynującego miasta.

Poza przyjemnymi spacerami i zwiedzaniem Berlina, czekała nas ciężka praca – przecież postawiono przed nami nie lada zadanie . Zostaliśmy podzieleni na dwuosobowe delegacje reprezentujące państwo , z którego nie pochodzimy . Reprezentowane przez nas kraje to: Włochy, Kanada i Izrael. Państwa przydzielone do odpowiednich komitetów (według podziału na kontynenty) miały za zadanie utworzyć tzw. draft resolutions, czyli proponowane rozwiązania problemu, który był tematem przewodnim konferencji – jak daleko może sięgać interwencja Narodów Zjednoczonych w przypadku sytuacji niestabilnych państw na świecie. Następnie, spośród pięciu różnych rezolucji należało wybrać jedną, główną, która jest najlepsza i odpowiada większości państw ONZ. Cała konferencja odbywała się w języku angielskim, wszystkie delegacje miały możliwość wygłoszenia mowy lub zgłoszenia wniosku na forum ogólnym podczas głównego zgromadzenia. Najbardziej jednak lubianą formą dyskusji stały się wolne rozmowy między wszystkimi delegacjami. Ostatecznie rezolucją, która przeszła i zostanie zgłoszona do ONZ, została rezolucja Środkowego Wschodu i Afryki.

Udział w tej konferencji nie tylko jest niezapomnianym przeżyciem, ale także daje możliwość nauczenia się wielu rzeczy - od tego, jak wygląda praca w dyplomacji, po nowe słówka w języku angielskim. Obcowanie z tak wieloma kulturami, językami i poglądami niezwykle wzbogaca doświadczenia takich młodych ludzi, jak my. Cieszymy się, że mogliśmy być częścią tego wydarzenia. Zachęcamy każdego do wzięcia udziału w tego typu przedsięwzięciu – nie warto się bać ani wstydzić, pełne zaangażowanie w taką konferencję gwarantuje sukces i radość.

Opracowanie: uczestniczy konferncji
Małgorzata Jurek, Ola Wicik (Izrael) - kl. IIA
Agata Miks, Tomasz Bill (Włochy) - kl. IIA
Cezary Rejdych, Hubert Spychalski (Kanada) - kl. IIIB


GLOMUN 2011

GLOMUN to konferencja opierająca się na zasadach MUN (Model United Nations). Jej celem jest zwrócenie uwagi młodzieży na problemy dzisiejszego świata. W konferencji wzięli udział uczniowie z Włoch, Czech, Szwecji, Niemiec, Wielkiej Brytanii oraz Polski (która w czasie GLOMUN-u była reprezentowana jedynie przez naszą szkołę).

Do Berlina przyjechaliśmy w środę, 19 października,i już na peronie berlińskiego dworca zostaliśmy przywitani przez naszych gospodarzy. Następnego dnia zaczęła się konferencja. Podkreślić trzeba rozmach tego wydarzenia oraz profesjonalizm organizatorów, ponieważ stworzyły one atmosferę prawdziwych obrad ONZ - można wspomnieć o obecności ludzi z krótkofalówkami, którzy czuwali nad naszym bezpieczeństwem, a także nad tym, żeby wszystko szło zgodnie z planem, o trzech kamerach, które na żywo przekazywały obraz na ekrany w czasie Zgromadzenia Ogólnego, o codziennie wydawanej gazecie GLOMUN-u czy wywiadach przeprowadzanych z delegatami. Zabawa polega na tym, że nie można reprezentować swojego rodowitego państwa, co zmusza uczestników do zapoznania się z obecną sytuacją w państwie reprezentowanym czy współpracą z ONZ i polityką danego kraju. Wszystkie te przygotowania (oparte również na materiałach napisanych przez organizatorów – łącznie były to 3 raporty) pozwalały na pełne uczestnictwo w obradach i próbę odpowiedzi na pytanie przewodnie całego spotkania: „W jakim stopniu ONZ powinno interweniować w niestabilnych regionach?”. Z naszego liceum wywodziły się delegacje Włoch (Agata Miks, Tomasz Bill), Izraela (Małgorzata Jurek, Aleksandra Wicik) oraz Kanady (Cezary Rejdych, Hubert Spychalski). Niemcy byli zachwyceni naszym przygotowaniem do GLOMUN-u, aktywnością w debatach i tym, jak wspaniale prezentowaliśmy się w czasie całej konferencji. Praca została podzielona na tę w Zgromadzeniu Ogólnym oraz tę w komitetach. Wszyscy uczniowie XXXVII LO trafili do komitetu europejskiego, który zrzeszał nie tylko państwa umiejscowione na Starym Kontynencie, ale także innych „ważnych graczy” na arenie międzynarodowej. Naszym zadaniem na tym szczeblu było utworzenie rezolucji, która miała zawierać w sobie plan poprawy działań Organizacji, a także w pewnym stopniu odpowiedzieć na pytanie zadane przez organizatorów. Po dwóch dniach pracy w komitetach rezolucje, które zostały napisane, trafiały przed Zgromadzenie Ogólne, a tam, po podpisaniu przez odpowiednią liczbę państw, wybierano dwie najbardziej popularne i nad nimi potem obradowano.

Najbardziej emocjonującymi dla mnie momentami tych trzech dni pracy był czas lobbowania przed podpisywaniem, oczekiwanie na wyniki i przemówienie przed ponad dwustoma delegatami (podobno byłem całkiem niezły, aczkolwiek zdania są podzielone). Niestety rezolucja, która wyszła z komitetu europejskiego, została stworzona przez USA, co skutkowało brakiem poparcia jej w czasie Zgromadzenia Ogólnego. Z przykrością muszę stwierdzić, że absurdalnie przegłosowana w głosowaniu finalnym została rezolucja popierająca dyktatury, terrorystów i rządy autorytarne, no ale cóż, tak czasem (nie) działa demokracja.

Wróciliśmy w niedzielę 23 października zmęczeni po wielu godzinach pracy i kilku chwilach, które nam zostały na obejrzenie wspaniałego miasta, jakim bezsprzecznie jest Berlin. Ja z mojej strony mogę powiedzieć, że będę wspominał gościnność Niemców, lokalny przysmak „Curry Wurst”, lobbowanie projektów, pocztę dyplomatyczną, polityczne zagrywki w wersji mini, wspaniałych i otwartych ludzi, których tam poznałem, a przede wszystkim pozytywną atmosferę, jaka wytworzyła się w czasie trwania konferencji. Gdybym mógł, pojechałbym jeszcze raz. I na dłużej.

Opracował: Hubert Spychalski, kl. IIIB

Dnia 20 października 2011 roku w szkole odbyły się wybory do samorządu szkolnego. W wyborach wzięło udział 84,3 % uczniów.
W wyborach do samorządu szkolnego wzięło udział 84,3% uczniów.
Przewodniczącą szkoły została wybrana Karolina Piecyk, na którą głosowało 223 uczniów.
Drugie miejsce zajęła z liczbą 208 głosów Dominika Durbajłobo.
Wybory odbyły się bez zakłóceń, jednak oddano 78 nieważnych głosów.

W październiku dwoje nauczycieli języka angielskiego uczestniczyło w kursie językowo-metodycznym „In the Language of Tuition: In-Service Course for Non-Native Teachers of English” w szkole „The Linguaviva Centre” w Dublinie. Ich udział w kursie został dofinansowany przez unijny program Comenius - Mobilność szkolnej kadry edukacyjnej, którego celem jest podnoszenie kwalifikacji kadry oświatowej.
Podczas kursu pedagodzy mieli możliwość doskonalenia sprawności językowych, omówienia różnych aspektów kultury i życia Irlandczyków oraz zastanowienia się wraz z kolegami z innych krajów europejskich jak implementować elementy irlandzkiej kultury w program nauczania języka angielskiego w szkole. Zagadnienia metodyczne omawiane w trakcie kursu to m.in.: metody nauczania gramatyki, innowacyjne sposoby nauczania słownictwa, nauczanie podstawowych sprawności językowych (czytanie, słuchanie, pisanie, mówienie), gramatyka (czasowniki frazowe i modalne) oraz fonologia i fonetyka.

Do najważniejszych korzyści udziału nauczycieli w szkoleniu należą:

• pogłębianie wiedzy i podniesienie kwalifikacji zawodowych,
• poznanie nowoczesnych i innowacyjnych metod pedagogicznych,
• możliwość nawiązania współpracy międzynarodowej z europejskimi placówkami oświatowymi.

Wolontariat to dziedzina, którą niewątpliwie nasza szkoła może się pochwalić. Prężnie działające koło już od wielu lat wspiera jedne z ważniejszych inicjatyw ogólnopolskich, warszawskich czy też lokalnych.

Współpraca
Najpierw wolontariusze zrzeszeni byli w ramach Szkolnego Klubu Polskiego Czerwonego Krzyża. Pani prof. Renata Tula, jego opiekunka, uważa ten okres za najbardziej owocny. Nasi poprzednicy dostali wówczas wiele wyróżnień, odznaczeń, za którymi kryła się całoroczna, oddana praca na rzecz innych. Gdy zakończyliśmy współpracę z PCK znaleźliśmy fundację „Świat na Tak”. W ten sposób koło przekształciło się w Szkolny Klub Ośmiu „Dąbrowski”. Nasze liceum prędko stało się trzonem społeczności fundacyjnej. Do dziś organizowane są u nas comiesięczne spotkania liderów klubów, a nasza młodzież licznie zasila szeregi gotowych pomagać „wspaniałych” wolontariuszy. Realizujemy wspólnie wiele akcji, takich jak np. „Dzień na tak”, „Koncert młodych talentów” oraz pomagamy przy organizacji Balu Integracyjnego oraz „Wigilii Polskiej” dla osób niepełnosprawnych. Sił i chęci mamy jednak więcej, dlatego postanowiliśmy w tym roku wznowić działanie Szkolnego Klubu PCK. Wierzymy, że dzięki temu będziemy mieli więcej możliwości, by pomagać innym.

Wypoczęci i gotowi do dzieła
Już na początku września rozpoczęliśmy naszą pracę od zebrania Wolontariatu. Spotkania będą odbywały się w każdy pierwszy wtorek miesiąca. 13 września obecnych było dwudziesty pięciu wolontariuszy (wielu, co bardzo nas cieszy, z klas pierwszych), jednak to wciąż za mało! Istnieje wiele form działalności w naszym Klubie, dlatego też każdy może znaleźć „coś” dla siebie. Nie ma obowiązku uczestnictwa w każdym przedsięwzięciu, jesteśmy też otwarci na wszelkie nowe propozycje. Tworzymy z wolontariuszami zgraną grupę bo nic tak nie sprzyja efektywnej pracy jak przyjazna atmosfera.

„Wolontariusz to po części egoista”
Pani prof. Renata Tula mówiła na pierwszym spotkaniu o korzyściach, jakie niesie ze sobą udział w wolontariacie. „Niepowtarzalne doświadczenie pracy z niepełnosprawnymi, czy też organizowania dużych przedsięwzięć niewątpliwie będzie owocowało w waszym dalszym życiu”. Zaznaczała też, że człowiek, pomagając innym, czuje się lepszy i w pewien sposób bogatszy. Już dziś, kształtując w sobie wrażliwość na cudze cierpienie, uczymy się bycia w przyszłości dobrymi rodzicami. Mówimy więc, że wolontariat jest czymś bezinteresownym, ponieważ nie zauważamy jeszcze jak wiele korzyści on nam przynosi.

Oprcowała: Aleksandra Wicik, kl. IIA
- współgospodarz Szkolnego Klubu PCK oraz Klubu Ośmiu „Dąbrowski”