Na początku roku szkolnego odbyła się debata kandydatów do samorządu szkolnego. Wybory wyłoniły troje reprezentantów społeczności uczniowskiej. Przewodniczącym został Adam Królikowski z klasy IIc, jego zastępcą Michał Chojnowski z klasy Ia, skarbnikiem zaś Agnieszka Borelowska z klasy IIb.

Najważniejsze przedsięwzięcia samorządu w bieżącym roku szkolnym:
• utworzenie strony internetowej samorządu szkolnego, ułatwiającej kontakt między uczniami,
• akcja „Shame OFF, Smile ON”, znana bardziej jak „smilebox”,
• pomoc w organizacji Festiwalu Filmowego Dąbrowski,
• sfinalizowanie przedsięwzięcia związanego z zamówieniem i dystrybucją bluz z logo szkoły,
• organizacja Dnia Sportu na początku czerwca 2015 roku.

Najważniejsze tegoroczne przedsięwzięcia szkolnej biblioteki:

• 16 października 2014 roku podczas 43. Warszawskiej Jesieni Poezji odbyły się lekcje poetyckie z udziałem poetów polskich i niemieckich,
• 12 grudnia 2014 roku podczas corocznej Wigilii Literackiej odbyła się dyskusja na temat współczesnej poezji,
• 2 marca klasa 2b z panią profesor Jadwigą Gaudasińską uczestniczyła w konferencji historycznej „Katyń 1940" w Sali Kolumnowej Sejmu RP,
• 12 marca dziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, dr Łukasz Książyk, wygłosił wykład „Kanon lektur szkolnych",
• w marcu odbył się jubileusz 18-lecia gazetki szkolnej "Propozycje". Na koncert przygotowany przez uczniów została zaproszona Dyrekcja szkoły, nauczyciele, młodzież oraz absolwenci i redaktorzy naczelni czasopisma z lat 1997-2014,
• podczas Światowych Dni Poezji, zorganizowanych pod patronatem UNESCO w Muzeum Literatury, swoje wiersze zaprezentował nasz absolwent, Adam Sielatycki,
• w maju odbyła się sesja popularnonaukowa dotycząca twórczości Władysława Stanisława Reymonta, na którą został zaproszony prof. Jan Tomkowski z Instytutu Badań Literackich PAN.

Szkolny Teatr Nie-Na-Żarty przygotował w tym roku opowieść żyjącego w XIX wieku górala Sabały utrwaloną przez dwóch polskich pisarzy - Henryka Sienkiewicza i Kazimierza Przerwę-Tetmajera. Zatytułowaliśmy ją "Jak się Franek Seliga ze sobą i losem mocował". Do górala Franka po śmierci rodziców przychodzi tajemniczy gość, który nie przedstawia się, tylko występuje z zaskakującą propozycją - otóż jeśli Franek przez trzy doby nie skorzysta z ofiarowanych mu talarów, suma się pomnoży i stanie się jego własnością. Wypadki nie toczą się jednak tak, jak by się chłopak mógł spodziewać. Przychodzą do niego kolejne tajemnicze postacie - nie wiadomo, kim są: czy projekcją pragnień Franka, czy niezależnymi istotami? Franek przestaje panować nad przebiegiem sytuacji, choć do żadnej decyzji nikt go nie zmusza i wszystko wynika z jego wolnej woli. Zakończenie tekstu nie pochodzi już z XIX-wiecznych opowiadań - przedstawia losy Franka żyjącego współcześnie, widzianego oczami scenarzysty serialu. Pierwszą, dłuższą część tekstu graliśmy w strojach góralskich i własnoręcznie zrobionych maskach, w konwencji teatru figur.

Obsada:
Franek - Maciej Sobieraj, klasa Ia,
Jancik - Michał Źródlak, klasa Ie,
Zosia - Zuzanna Stachowska, klasa IIb; Julia Czerwińska, klasa IId,
Maryla - Zuzanna Gołaszewska, klasa Ie; Aleksandra Stachowska, klasa Ib,
Podróżny - Magdalena Mikuszewska, klasa Ie; Julia Głaszczka, klasa Ib,
Płomień - Julia Antoszewska, klasa Ie; Natalia Winiarska, klasa Ie,
Moczymord - Michał Wołotowski, klasa Ie,
Wścieklica - Piotr Jakubowski, klasa Ie,
Żarte Licho - Monika Matysiak, klasa Ie; Joanna Krajewska, klasa IIb,
Kuma Chrzestna - Natalia Korpanty, klasa IIe; Marlena Gmitrzuk, klasa If.

W roku szkolnym 2014/2015 uczestniczyliśmy w festiwalach:

• XIV Mazowieckim Festiwalu Dziecięcej i Młodzieżowej Twórczości Artystycznej Asteriada - otrzymaliśmy wyróżnienie,
• Śródmiejskim Festiwalu Młodych Talentów - zdobyliśmy statuetkę Brązowej Weny, przyznawaną za III miejsce,
• Przeglądzie Dziecięcych i Młodzieżowych Zespołów Teatralnych Teatralia.

Obecnie teatr rozpoczyna próby do nowego, komediowego spektaklu.
Opiekunem teatru jest pani profesor Joanna Trojanowska-Kołodziejczyk.

Siatkówka chłopców
Drużyna siatkarzy zdobyła Mistrzostwo Śródmieścia, a następnie zajęła czwarte miejsce w Mistrzostwach Warszawy.
Skład drużyny: Kamil Zdanowicz, Michał Gąsiewski, Bartek Bombała, Bartek Kurpiewski, Karol Strupiechowski, Szymon Kucharski, Marcin Brzozowski, Beniamin Pietrucha, Krystian Kaźmierczak, Jakub Choromański, Tomasz Kurek.
Trenerem drużyny jest pan profesor Jacek Burzyński.

Koszykówka dziewcząt

Skład drużyny: Dominika Skrzecz, Maria Ramus, Julia Antoszewska, Maria Tomaszewska, Klaudia Rusinowska, Adrianna Wocial, Marlena Gmitrzuk, Agnieszka Borelowska, Maria Maciejewska, Michalina Bujnowska.
Trenerką drużyny jest pani profesor Renata Tula.

Piłka ręczna chłopców
Skład drużyny: Przemysław Krakowski, Daniel Lewandowski, Karol Puchała, Kamil Kawoń, Artur Podgórzak, Kamil Zdanowicz, Grzegorz Majewski, Marcin Szczygieł, Jakub Nahorny, Maciej Antończak, Jakub Choromański, Igor Szczeciński, Adam Grzęda.
Trenerką drużyny jest pani profesor Małgorzata Buksakowska.

Piłka nożna chłopców
Skład drużyny: Łukasz Bladosz, Bartek Dębecki, Szymon Pukos, Karol Strupiechowski, Kamil Jarosz, Kamil Gonera, Mateusz Weryński, Bartek Krupiewski, Daniel Lewandowski, Łukasz Szumacher, Kamil Zdanowicz, Michał Gąsiewski, Grzegorz Majewski, Mateusz Soczewka, Jędrzej Krawczyk, Dominik Matuszewski, Jakub Konopczuk.
Trenerem drużyny jest pan profesor Zbigniew Kuźniecow.

W dniach 10-14 września 2014 roku klasy 3b i 2e pod opieką pani profesor Anny Borowicz, pani profesor Alicji Dąbrowskiej, pani profesor Danuty Dąbrowskiej i pani profesor Teresy Łaskiej uczestniczyły w warsztatach geograficznych w Polanicy Zdroju i okolicach. Pierwszego dnia - w środę - po sześciu godzinach jazdy dotarliśmy do kopalni złota w Złotym Stoku. Podzieleni na dwie grupy zwiedzaliśmy podziemne korytarze, a potem wyjechaliśmy na górę krótką kolejką. Następnie ruszyliśmy w drogę do Polanicy Zdroju. Po zakwaterowaniu w świeżo oddanym do użytku ośrodku GreenRest i szybkim obiedzie ruszyliśmy do parku zdrojowego przy pijalni wód w Polanicy. Gdy grupy wybrały swój fragment parku, rozpoczęło się dwugodzinne mierzenie wszystkich jego elementów. Po kolacji do jedenastej wieczorem rysowaliśmy plany fragmentów parku na podstawie zebranych wcześniej danych.

W czwartek wyruszyliśmy w stronę torfowiska pod Zieleńcem w górach Bystrzyckich, które jest rezerwatem przyrody. Po południu zaś udaliśmy się do huty szkła, gdzie produkuje się ręcznie przepiękne wazony.

Piątek rozpoczął się on od zwiedzania starej fabryki papieru w Dusznikach Zdroju przemienionej w muzeum. Każdy mógł tam wyczerpać dwa kawałki papieru oraz poznać historię i tego miejsca, i samego papiernictwa. Następnie wróciliśmy do Polanicy, by w grupach przeprowadzić ankietę w tamtejszej pijalni wód mineralnych. Po południu pojechaliśmy do starego kamieniołomu, gdzie wykonywaliśmy profil glebowy. Nie musieliśmy kopać dołu w ziemi, lecz skorzystaliśmy z naturalnego ukształtowania terenu i "ścięliśmy" saperkami skarpę. Gdy pierwsza grupa badała profil, druga oglądała kamieniołom. Po kolacji każdy miał czas na zrobienie ćwiczeń zadanych na ten dzień.

W sobotę 13 września pojechaliśmy zwiedzać Teplickie Skalne Miasto w Czechach. Oglądaliśmy przedziwne formacje skalne, zachwycaliśmy się widokami i słuchaliśmy opowieści o nazwach poszczególnych skał. W drodze powrotnej pojechaliśmy do Pijalni Wód Mineralnych w Dusznikach Zdroju, gdzie mieliśmy chwilę wolnego. Po kolacji zaś oddaliśmy teczki z wykonanymi ćwiczeniami i obejrzeliśmy mecz siatkówki Polska-Iran (który zakończył się wynikiem 3:2 dla nas). Potem wszyscy rozeszli się do swoich pokoi, by przygotować do wyjazdu do Warszawy.

Praktyki geograficzne w Polanicy-Zdroju okazały się bardzo wyczerpujące, wiemy jednak, że zdobyliśmy wiele przydanych na geografii informacji i umiejętności.

Opracowała: Agnieszka Szaciłło, kl. IIe

W dniach 21-27 września 2014 roku razem z klasami 1e i 1f byliśmy na pierwszym wspólnym wyjeździe w naszym licealnym życiu. Tydzień wcześniej (14-20 września) swoją "zieloną szkołę" mieli uczniowie klas 1a, 1b, 1d. Podróż do Murzasichla była długa, jednak niemęcząca, ponieważ mogliśmy wykorzystać ten czas na beztroską rozmowę. Bezsprzecznie największą atrakcją naszego wyjazdu integracyjnego była wizyta w termach w Bukowinie Tatrzańskiej. Tak nam się podobało, że nawet udało się ją powtórzyć!

Mieliśmy także okazję wyjść w góry z przewodnikiem (Dolina Kościeliska, Rusinowa Polana) i odbyć spotkania z kulturą w muzeum poświęconym twórczości Władysława Hasiora. Wysłuchaliśmy przepięknej gawędy o Janie Kasprowiczu na Harendzie. Poznawaliśmy tajemnice Podhala (w tym także kulinarne) w czasie spotkania w Izbie Regionalnej. Oczywiście, nie mogło zabraknąć kuligu, a także wieńczącego go ogniska.

Naszym zdaniem wyjazd był bardzo udany, dał nam duże możliwości poznania nie tylko siebie, lecz także skrawka góralskiej kultury.

Opracowała: Natalia Gańko, klasa 1c

We wrześniu 2015 roku piętnaścioro uczniów z klasy 3a pod opieką pani profesor Aleksandry Nałęcz-Zienkiewicz rozpoczęło trzeci, ostatni etap pracy nad projektem naukowym „Laboratorium językowe – korpus języka młodzieży XXI wieku”, powstającym w ramach programu „Ścieżki Kopernika”. Przez kilka ostatnich miesięcy uczniowie naszej szkoły oraz kilku innych mazowieckich liceów i gimnazjów zgromadzili materiał językowy w postaci nagrań i tekstów pisanych, analizowany następnie przez językoznawców z Uniwersytetu Warszawskiego. Efektem tej współpracy były m.in. hasła słownikowe, publikowane systematycznie na stronie internetowej projektu, oraz rozrastający się Korpus Języka Młodzieży.

W czasie podsumowywania trzech semestrów pracy w listopadzie 2014 roku w naszej szkole odbył się wykład profesora Marka Łazińskiego, który przedstawił wyniki dotychczasowych analiz i zademonstrował, jak korzystać z zasobów Korpusu. Dowiedzieliśmy się wtedy, że nasz zespół zebrał najwięcej materiału językowego do badań. Ukoronowaniem całego przedsięwzięcia była debata w Bibliotece Uniwersyteckiej, podczas której o języku młodzieży dyskutowali profesor Jerzy Bralczyk, profesor Mirosław Bańko, profesor Marek Łaziński oraz redaktor Bartłomiej Chaciński. Udział w projekcie we współpracy z Instytutem Języka Polskiego Uniwersytetu Warszawskiego był dla uczniów klasy humanistycznej niezwykle ciekawym i ważnym doświadczeniem.

Przykłady haseł ze słownika młodzieży zamieszczonego na stronie http://www.laboratoriumjezykowe.uw.edu.pl. Część haseł opatrzona została komentarzem językoznawców. Część haseł opatrzona została komentarzem językoznawców.

BFF
Definicja (wyjaśnienie) - Najlepszy przyjaciel / przyjaciółka.
Przykłady użycia - Moja bff.
Pochodzenie wyrazu - ang. best friend forever; wym. be-ef-ef.

epicki / epicko
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - Super, wspaniały, rewelacyjny. (ang. epic – imponujący)
Przykłady użycia - Epicko na razie prezentują się możliwości silnika, niby to już było, ale wizualnie jest bardzo dobrze, teraz czas na kreatywne pomysły twórców. / Epicki melanż.

kom
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - komentarz na portalu społecznościowym, na blogu.
Przykłady użycia - Kom za kom?

lajkować / zalajkować
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - ang. like - lubić) lubić, wyrażać aprobatę, używane głównie wtedy, kiedy mowa o „polubieniu“ zdjęć, statusów itp. na portalu społecznościowym Facebook.
Przykłady użycia - Ktoś kiedyś powiedział, że lajkowanie swojego posta to jak przybicie samemu sobie piątki. / hej kto by mógł lajknąć mojego bloga osobistego?? z góry dzięki tym którzy lajkną.
Pochodzenie wyrazu - Lajkowac i zalajkować pojawiły się razem z Facebookiem ok. 2009 roku, lajknąć jest nowsze – 2013 rok.
Komentarz językoznawcy - prof. Mirosław Bańko
Lajki pochodzą od fejsbukowego „I like it!”, które przełożono na polski mylnie jako „Lubię to!”, zamiast użyć właściwej w tej sytuacji formuły „Podoba mi się!”. Ta pomyłka stawia w podejrzanym świetle lubiki, lansowany przez niektórych polski odpowiednik lajków. Jeśli jednak nie lajki i nie lubiki, to co? Może podobasie (od mianownika lp. podobaś), dla miłośników zdrobnień podobaśki. Ale co wtedy zrobić z lajkować? Oczywiście zamienić na podobasić.

zazdro
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - Zazdrościć, używane jako rzeczownik.
Odmiana i składnia - używane jako orzecznik do opisu sytuacji, nieodmienne.
Komentarz językoznawcy - prof. Marek Łaziński
Skoro od kilku lat mamy „pozdro” zamiast „pozdrowienia”, to nie dziwi i „zazdro”. Skacanie wyrazów nie na granicy morfologicznej tylko tak, żeby kończyły się na charakterystyczne głoski (lubimy skróty na -o) językoznawcy nazywają mutylacją (dawniej była to hańbiąca kara cielesna odjęcia członków). Mutylacja dorowadzająca do postaci kończącej się -o lub -i jest bardzo popularna także w potocznej angielszczyźnie (tak buduje się m.in. pseudonimy). Ale i w polszczyźnie „zazdro” ma za wzór nie tylko „pozdro”, ale i znacznie starsze „spoko” czy rzeczownikowe „kolo” lub „dyro”.

łycha
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - Whisky
Przykłady użycia - Z colą to można pić łychę z Biedrony, na to samo wychodzi.

YOLO
Definicja (wyjaśnienie) znaczenia - Akronim you only live once - ang. żyje się tylko raz
Używane zamiast polskiego: Raz kozie śmierć i Raz się żyje.
Przykłady użycia - Preferuję życie typu YOLO. / YOLO to moim zdaniem domena gimnazjalistów. Nam trochę trudniej robić tylko i wyłącznie, co chcemy.

14 października uczniowie Liceum Dąbrowskiego przygotowali krótki występ z okazji Święta Komisji Narodowej. Oto słowo wstępne i scenariusz programu:

Szanowni Państwo!

Poetyckim zamyśleniem Wisławy Szymborskiej o "szkole życia" rozpoczynamy nasze spotkanie, w którym Panie i Panowie są naszymi najważniejszymi gośćmi. Bardzo serdecznie witamy Pana Dyrektora Bogdana Madeja i Panią Dyrektor Mariolę Borzyńską. Witamy wszystkich naszych kochanych nauczycieli. Witamy tych, dzięki którym szkoła sprawnie funkcjonuje - panią sekretarz, pracowników administracyjnych, panie woźne, i panów, którzy strzegą naszego szkolnego dobytku. Szczególnie gorąco witamy naszych Dostojnych Gości - nauczycieli, którzy uczyli naszych starszych kolegów. Cieszymy się, że są Państwo razem z nami. Dzień Edukacji Narodowej to czas refleksji o trudzie nauczyciela, który jest przewodnikiem w "szkole życia". Jest w tym trudzie coś niezwykle szlachetnego, ale i bardzo trudnego. Dziś życzymy Państwu, aby każda chwila nauczycielskiego trudu była niepowtarzalna i przynosiła radość spełnienia. Choć bywamy niesforni, lekkomyślni i leniwi, bardzo cenimy Państwa trud. I bardzo gorąco Państwu dziękujemy.

O nauczycielu mówimy pedagog, wychowawca, mentor, belfer, guwerner, alfa i omega, przewodnik, autorytet, psor, guru. To bogactwo synonimów staje się metaforą. Wielką siłą każdego nauczyciela jest jego odrębność i niepowtarzalność. Szkoła bowiem Wjest jak ogród. Im więcej różnorodności, tym piękniej. Cieszymy się, że taka jest nasza szkoła. Dzięki Państwu.

Prosimy o przyjęcie naszego muzycznego bukietu różnorodności. To wyraz naszej wdzięczności i szacunku.

Program artystyczny:

• Anna Młynarczuk przedstawia liryk Wisławy Szymborskiej "Nic dwa razy" z tomu "Wielka liczba" (1976).
• Karolina Kram (skrzypce) i Biruta Turek (wiolonczela) wykonują utwór Astora Piazzollego "Libertango" (1974). Twórca to jedna z najważniejszych postaci w historii tanga.
• Julia Gawarecka wykonuje "Right there" (2011), autorzy: Ester Dean, Frank Romano, z repertuaru Nicole Scherzinger.
• Wiktoria Lech wykonuje "Radość najpiękniejszych lat" (1977), słowa: Janusz Kondratowicz i Wojciech Jagielski, komp. Jarosław Kukulski, z repertuaru Anny Jantar.
• Na koniec występ muzycznego trio: Wiktor Piechowski (trąbka, pianino), Gabriel Lewandowski (gitara elektryczna, pianino), Michał Żołnierczuk (perkusja).

Kiedy usłyszeliśmy od pani profesor Beaty Kucharskiej o międzynarodowym konkursie, ogłoszonym przez organizatorów EXPO, od razu postanowiliśmy wziąć w nim udział. Zgłaszając się mieliśmy chyba dość mgliste pojęcie o tym, co właściwie powinniśmy zrobić – ot, nakręcenie filmu, przetłumaczenie dialogów i wysłanie całej pracy. Zasady konkursu były zwodniczo proste: należało nakręcić film amatorski, trwający osiem minut. Jego tematyka była określona przez tytuł: „Jedzenie, kultura & tożsamość” („Cibo, Cultura & Identita”).

W październiku okazało się – dość niespodziewanie – że delegacja z naszej klasy otrzymała zaproszenie na sympozjum w Bergamo, przygotowane przez organizatorów EXPO w ramach wstępu do tworzenia filmu. Pożartowaliśmy z włoskiej spontaniczności i wybraliśmy swoje przedstawicielki, które po powrocie przekazały nam wskazówki otrzymane podczas sympozjum.

Mniej więcej właśnie wtedy zaczęło się coś dziać i poczuliśmy się zmobilizowani do działania. Zaczęło się tworzenie scenariusza, czyli etap, który w naszym wypadku trwał bardzo długo. Historia była właściwie cały czas ta sama, ale powstało kilka różnych wersji dialogów i na żadną nie mogliśmy się zdecydować.

Kiedy już ustaliliśmy szczegółowy scenariusz, rozdzieliliśmy między siebie role i niezbędne funkcje, wszystko nabrało tempa. Zaczęliśmy szukać kostiumów, zmieniać dialogi, pożyczać kamery i wczytywać się w zasady praw autorskich kompozytorów muzycznych. Niedługo przed terminem oddania filmu braliśmy udział w wymianie – przez dwa tygodnie nie mieliśmy więc nawet sekundy, którą moglibyśmy poświęcić naszemu projektowi. I kiedy pożegnaliśmy naszych gości z Sycylii, okazało się, że jest kwiecień, a nasza „masa czasu” rozpłynęła się w powietrzu.

Zostało mnóstwo do zrobienia. Przez pewien czas wszyscy żyli filmem – podpisywaniem dokumentów z nim związanych, tłumaczeniem tekstu, wgrywaniem napisów, montowaniem poszczególnych scen, powtarzaniem ujęć, podkładaniem muzyki. Okazało się, że przeszkodą może być parasol, stojący gdzieś w kącie (to oznaczało powtarzanie ujęcia), film zbyt długi o kilka sekund (to oznaczało cięcie i montowanie w inny sposób), brak kierownika w restauracji, który miał podpisać zgodę na wykorzystanie w naszym filmie wnętrz… Za to oglądanie efektów naszej pracy było niezwykle satysfakcjonujące. Postawiliśmy na prosty, intuicyjny wręcz scenariusz: do Polki przyjeżdżają jej przyjaciółki – Hiszpanka, Niemka, Włoszka, Francuzka i Angielka. Gospodyni, zgodnie z piękną słowiańską tradycją, postanawia przyjąć gości najlepiej, jak umie, częstuje ich więc najsławniejszymi polskimi daniami, które niestety są zbyt egzotyczne dla nieprzyzwyczajonych podniebień obcokrajowców. Przy stole wybucha kłótnia, kiedy każda osoba broni swoich własnych narodowych dań; obiad w efekcie okazuje się katastrofą. Taka sytuacja dotknęłaby każdego gospodarza, więc i nasza Polka jest przygnębiona. Dopiero następnego dnia jej przyjaciółki wracają, niosąc półmiski swoich potraw i nalegając na powtórzenie uroczystego obiadu – bo jedzenie może i łączyć, i dzielić. Może nie mamy wszyscy identycznego gustu i smaku, a dania narodowe różnią się od siebie bardzo, ale mimo wszystko potrafimy usiąść przy wspólnym stole.

Profil lingwistyczny jest chyba najtrudniejszy do zaszufladkowania ze wszystkich profilów w liceach. Nie mamy umysłów ścisłych, daleko nam do typowych humanistów i właściwie niewiele o nas wiadomo. Nam czasami też trochę trudno jest się określić, ale teraz już wiemy, że wspólnymi siłami umiemy nakręcić dobry, zabawny, przetłumaczony na dwa inne języki film z naszą własną fabułą, muzyką, amatorskimi aktorami i własnoręcznie dobranymi kostiumami. Umiemy zgłosić się do międzynarodowego konkursu. Umiemy podołać temu wyzwaniu. I jeszcze potrafimy czerpać z tego radość, satysfakcję i naukę.

Opracowała: Adrianna Wielgopolan, kl. IIb

7 listopada 2014 roku z inicjatywy pani profesor Małgorzaty Buksakowskiej i pani profesor Renaty Tuli po raz pierwszy w Liceum Dąbrowskiego obchodziliśmy Europejski Dzień Zdrowego Jedzenia i Gotowania. Jest to część kampanii Komisji Europejskiej, mającej na celu zachęcanie do zdrowego odżywania i ćwiczeń fizycznych, a przez to przeciwdziałanie rosnącemu problemowi otyłości u dzieci w Europie. W dużej sali gimnastycznej odbyły się dwa wykłady na temat zdrowego trybu życia. W tym samym czasie w małej sali miała miejsce prawdziwa uczta, którą przygotowali uczniowie naszej szkoły. Każda klasa przyniosła zdrowe potrawy: sałatki, kanapki, owoce, ciasteczka i batoniki owsiane, ciasto marchewkowe. Klasa IIIe przygotowała nawet wyciskane na miejscu soki, które zrobiły furorę. Pieniądze ze sprzedaży produktów przekazaliśmy na cel charytatywny.

Europejski Dzień Zdrowego Jedzenia i Gotowania w Dąbrowskim został zorganizowany po raz pierwszy, ale na pewno nie ostatni, i zapewne stanie się on częścią naszej szkolnej tradycji.

Opracowała: Sylwia Burzyńska, klasa IIIg

Uroczystość Dnia Patrona odbyła się jak co roku w listopadzie, w dniu urodzin Jarosława Dąbrowskiego. Najpierw wszystkie klasy zaprezentowały się, wykorzystując różne formy (piosenki, przegląd zdjęć "z życia klasy", skecze), a następnie przedstawiciele klas pierwszych wzięli udział w konkursie wiedzy o szkole i jej patronie. Niespodzianką były, utrzymane w żartobliwej konwencji, charakterystyki klas autorstwa nauczycieli - często całkowicie rozbieżne z tym, co sami o sobie sądzą uczniowie. Z prezentacji najbardziej podobał się uczniom "performance" klasy 3c, który przedstawiał satyrycznie grono pedagogiczne. Piosenka "Nie ma mocnych na Mariolę" i niebanalny układ choreograficzny zachwyciły publiczność - wykonawcy musieli bisować. W konkursie dla klas pierwszych zwyciężyła klasa 1f, wygrywając kosz owoców. Występy urozmaicił koncert trio w składzie: Wiktor Piechowski (trąbka, pianino), Gabriel Lewandowski (gitara elektryczna, pianino), Michał Żołnierczuk (perkusja). Po czterech godzinach zabawy w sali gimnastycznej zarówno nauczyciele, jak i uczniowie wrócili do swoich zajęć zadowoleni i wypoczęci.

Opracowała: Marta Lenart, klasa IIa

We wtorek 25 listopada 2014 roku z inicjatywy szkolnego wolontariatu klasy 1d, 1e, 1f, 2b, 2d, 2e, 3a, 3b, 3d, 3e i 3g pod opieką pani profesor Renaty Tuli i pani profesor Agnieszki Korony-Ignatowicz zorganizowały zbiórkę świąteczną dla podopiecznych Fundacji "Świat na Tak". Większość klas bardzo chętnie zaangażowała się w pomoc potrzebującym rodzinom. Zbieraliśmy m.in. artykuły żywnościowe i słodycze. Jesteśmy pewni, że nasze dary sprawiły, że czyjeś święta stały się bardziej radosne.

W piątek, 9 stycznia 2015 roku, w naszej szkole miało miejsce wyjątkowe wydarzenie - wystąpił Zespół Teatralny Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej ze spektaklem pt. "Polskie Betlejem. Przesłanie Miłosierdzia" autorstwa ks. Krzysztofa Stosura. W przedstawieniu wzięło udział blisko 60 aktorów - osoby niepełnosprawne umysłowo i fizycznie, ich rodzice, opiekunowie i wolontariusze, przedstawiciele placówek Stowarzyszenia, Warsztatów Terapii Zajęciowej "Karolkowa" oraz "Deotymy", Domu Rehabilitacyjno-Opiekuńczego w Milanówku i Środowiskowego Domu Pomocy Społecznej w Podkowie Leśnej. Wśród występujących był prezes KSNAW, ks. Stanisław Jurczuk. Spektakl wyreżyserowała pani Izabela Kędzierska.

Spektakl nie był do tej pory wystawiany w żadnej szkole, prezentowano go głównie w kościołach. Byliśmy więc pierwszą szkolną publicznością dla niepełnosprawnych aktorów, którzy nie kryli wzruszenia, widząc reakcję widzów na poszczególne części inscenizacji. Niedługo po występie kilkoro uczniów zgłosiło się do wolontariatu, który otacza opieką osoby niepełnosprawne na Warsztatach Terapii Zajęciowej "Karolkowa".

W dniach 8-10 stycznia 2015 roku w Berta von Suttern Europäisches Gymnasium odbyła się trwająca trzy dni coroczna konferencja GLOMUN. Wzięło w niej udział ośmioro uczniów naszej szkoły pod opieką pani profesor Jolanty Dziewulskiej i pani profesor Małgorzaty Jojdziałło-Odrobińskiej. Oprócz uczniów z Polski i Niemiec spotkać można było Hiszpanów, Anglików, Holendrów czy też Włochów. Uczestnicy GLOMUN Conference wcielili się w rolę dyplomatów, którzy podczas obrad ONZ podejmują decyzje ważne dla całego świata. Członkowie naszej delegacji reprezentowali cztery państwa: Meksyk, Estonię, Maltę i Słowenię. Praca odbywała się w komisjach, które po wyczerpujących obradach wydały rezolucję dotyczącą problemu uchodźctwa na świecie.

Hasło tegorocznej studniówki brzmiało "W jedną noc dookoła świata". Przenieśliśmy się więc do deszczowego Londynu, egzotycznych Indii i na słoneczną Sycylię. Aby wsiąść do pociągu, należało oczywiście pokazać imienny bilet w kasie biletowej na parterze. Wszędzie unosił się dym z lokomotywy i czuć było chłód wiejący ze znajdującej się na pierwszym piętrze Grenlandii (pokój nauczycielski). Wszystkie dekoracje uczniowie przygotowali sami: witraże w komnatach, sycylijskie winogrona, zaspy śniegu i indyjskiego słonia. Ze zwyczajnych przedmiotów, takich jak słoiki i parasole, powstały wyjątkowe ozdoby. Gdy przekraczaliśmy próg szkoły w sobotni wieczór, rozpierała nas duma z tego, co udało nam się stworzyć.

Opracowała: fragment tekstu Tatiany Zalewskiej ze styczniowego numeru "Propozycji"

Część artystyczna i i Bogdany 2015
Część artystyczną prowadzili: Paula Taraszkiewicz z klasy IIIa i Szymon Pukos z klasy IIIe.

Tradycyjnie rozpoczniemy przyznaniem nagród dla naszych wyjątkowych nauczycieli. Wszystkie kategorie związane są oczywiście z tematem tegorocznej studniówki.

• Ponieważ 80-dniowa podróż opisana przez Juliusza Verne'a rozpoczęła się i skończyła w Londynie, tutaj też, w Pałacu Buckingham, wręczymy pierwszą statuetkę Bogdana. Królowa Wiktoria to symbol potęgi Imperium Brytyjskiego. Ponieważ jednak przez ostatnie lata bywaliśmy na wycieczkach w Petersburgu, nie w Londynie, chcielibyśmy przywołać postać innej władczyni - carycy Katarzyny. W tej kategorii chcielibyśmy nagrodzić nauczyciela, który czuwa nad wszystkim silną ręką. I choć liczy się zawsze ze zdaniem uczniów, to ostatnie słowo należy zawsze do niego.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pani dyrektor Mariola Borzyńska.
• Przenosimy się do kraju perfum i bagietek. Prosto na Paryski Tydzień Mody. Kategoria Francja Elegancja została stworzona z myślą o tej części grona pedagogicznego, która codziennie zaskakuje nas wyczuciem stylu.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pani profesor Katarzyna Kwaczyńska.
• Po krótkim przystanku na kawę udajemy się w stronę Półwyspu Apenińskiego. A dokładnie do stolicy Włoch, bo jak wiadomo wszystkie drogi prowadzą do Rzymu. W naszej szkole nauczycielskie drogi prowadzą bardzo często do palarni. Dla nas - uczniów - jest to miejsce niezwykle zagadkowe, chyba każdy z nas chciałby dowiedzieć się kiedyś, o czym nauczyciele tak zawzięcie tam rozprawiają. W kategorii "Wszystkie drogi prowadzą do Rzymu" chcemy nagrodzić najbardziej rozpoznawalnych członków palarnianej grupy dyskusyjnej.
  Nagrody w tej kategorii otrzymują: pani profesor Jadwiga Wołowska i pan dyrektor Bogdan Madej.
• Skoro już dotarliśmy do Włoch, powinniśmy poznać odrobinę rodzimej kultury. Biorąc pod uwagę Państwa dzisiejsze stroje, najbardziej odpowiednim miejscem będzie włoska opera. Oddaje ona charakter Włochów: jest głośna, wesoła i barwna. Takimi postaciami są nasi nauczyciele języka włoskiego, którzy wprowadzają energię i radość do każdego szarego dnia.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pani profesor Anna Adamczewska.
• Przenosimy się teraz w rejony Europy Środkowej. Jak mówi stare przysłowie: Polak, Węgier - dwa bratanki, i do szabli i do... No właśnie. Niektórzy nauczyciele tworzą wyjątkowo zgrane duety. I to ich chcielibyśmy nagrodzić w tej kategorii.
  Nagrody w tej kategorii otrzymują: pan profesor Jacek Burzyński i pan profesor Łukasz Wojciechowski.
• Udajemy się na wschód. Prosto do Państwa Środka. Niestety, proszę Państwa, mamy niewiele czasu, zwiedzimy więc jedynie najważniejszy zabytek. Wielki mur chiński, jeden z siedmiu cudów świata, ma ponad 2,5 tysiąca lat. Jest symbolem siły i niezłomności. Tacy są też niektórzy z naszych nauczycieli. Zawsze świetnie przygotowani do lekcji - tego samego oczekują od uczniów. Nie mają w zwyczaju przekładania sprawdzianów... Nie dadzą się złapać na słodkie oczy.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pani profesor Danuta Dąbrowska.
• Kontynuujemy podróż w kierunku wschodnim. Naszym następnym przystankiem na trasie jest Japonia. Kraj kwitnącej wiśni imponuje nie tylko wielowiekową kulturą i orientalną kuchnią, ale też zaawansowaną techniką. Japońskie pociągi potrafią osiągać prędkość 430 km/ godzinę! Tak jak niektórzy z nauczycieli, gdy tylko usłyszą dzwonek na lekcję. W tej kategorii chcielibyśmy nagrodzić najbardziej punktualnych nauczycieli. Tych, którzy nie marnują ani sekundy lekcji.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pani profesor Aleksandra Nałęcz-Zienkiewicz.
• Przekraczamy Pacyfik, aby dotrzeć na najhuczniejszy karnawał świata. W brazylijskim Rio de Janeiro zabawa trwa do samego rana. Są wśród naszego grona pedagogicznego osoby, które wyjątkowo dobrze odnalazłyby się na tej imprezie. W kategorii "Karnawał w Rio" chcemy nagrodzić najweselszych i najbardziej żywiołowych nauczycieli.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje ksiądz Łukasz Patoń.
• Wracamy na Stary Kontynent. Niestety, proszę Państwa, z powodu awarii zmuszeni jesteśmy do lądowania na atlantyckiej wyspie. Nie jest to zwyczajna wyspa, lecz Zaginiona Atlantyda. Opisywany przez Platona ląd zaginął przed wiekami, ale nam udało się go odnaleźć. Uczniowie też czasem muszą szukać nauczycieli w gąszczu sal i korytarzy. Niektórzy z nich są zżyci ze swymi kryjówkami tak bardzo, że trudno ich spotkać w innym miejscu. W kategorii "Atlantyda - zaginiony ląd" chcielibyśmy nagrodzić nauczycieli kojarzących nam się szczególnie ze swymi salami.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pan profesor Stanisław Korboński.
• Proszę Państwa, udało nam się naprawić usterkę, wracamy do Europy. Fileas Fogg zaczął swą podróż w Londynie i tam też ją zakończył. Poszliśmy za jego przykładem i zajadając Fish and Chips wręczymy ostatnią kategorię. Mieszkańcy kraju Szekspira znani są z wyjątkowego poczucia humoru. Czasem trudnego w odbiorze, zaskakującego i uszczypliwego. Czasami mamy wrażenie, że wśród naszego grona pedagogicznego są rodowici Brytyjczycy. W kategorii "Angielski humor" chcielibyśmy nagrodzić nauczycieli odznaczających się ogromnym poczuciem humoru.
  Nagrodę w tej kategorii otrzymuje pan profesor Ararat Zakarian.
• Zakończyliśmy podróż dookoła świata, pozostało nam jedynie wrócić do Warszawy. Polska jest krajem niezwykłym. Taki jest też nasz rocznik. A to za sprawą pewnej wyjątkowej zbieżności losów. W tym roku naukę w naszej szkole zakończy troje uczniów, których mamy należą do grona pedagogicznego. W kategorii specjalnej, zatytułowanej "Matka Polka", nagrody wręczą: Justyna Tucholska, Maciej Odrobiński oraz Michał Łukawski.
  Nagrody w tej kategorii otrzymują: pani profesor Monika Tucholska, pani profesor Małgorzata Jojdziałło-Odrobińska i pani profesor Anna Łukawska.

Tegoroczna studniówka była wyjątkowa - podziw budziły zarówno fantastyczne, oryginalne dekoracje, jak i część artystyczna. Po wręczeniu Bogdanów przyszła kolej na występ klasy IIIc, która z właściwą sobie spostrzegawczością podpatrzyła i pokazała, jak zwykli bawić się nauczyciele, gdy ich nikt nie widzi. Prawdziwą niespodzianką był zaś niezapowiadany wcześniej fragment "Jeziora łabędziego" Piotra Czajkowskiego, odtańczony przez zespól "Matrioszki" z moskiewskiego teatru Bolszoj.

7 lutego 2015 roku, w sobotę, odbył się w naszej szkole coroczny bal dla podopiecznych z Polskiego Stowarzyszenia na rzecz Dzieci Chorych na Padaczkę.

Wolontariusze przygotowali dekorację w sali gimnastycznej i pomagali prezes Fundacji, pani Iwonie Sierant, organizować zabawy dla dzieci. Wielką atrakcją dla wszystkich było pojawienie się iluzjonisty.

Po balu nasi wolontariusze opuścili szkołę nie tylko z poczuciem dobrze spełnionego obowiązku, ale także z poczuciem satysfakcji wynikającej ze współorganizowania tak wspaniałego wydarzenia.

Opracowała: Aleksandra Dziełak, klasa IIf

W piątkowy wieczór 6 marca 2015 roku w XXXVII Liceum Ogólnokształcącym odbyła się trzecia edycja Dąbrowskiego Festiwalu Filmowego Fresh Form Film Festival. Na konkurs zgłoszono czternaście filmów krótkometrażowych, które oceniano w dwóch kategoriach: najlepszy film studencki i najlepszy film uczniowski. Widzowie także wybierali swojego faworyta i przyznali nagrodę publiczności. Po burzliwej dyskusji jury postanowiło nie przyznawać nagrody studentom i rozszerzyć listę nagrodzonych licealistów. Zwyciężyły filmy:
- "Wynieś śmieci" - I nagroda w kategorii uczniowskiej. Autorami są Mateusz Baran i Mateusz Reiss z klasy 1a naszego liceum oraz Krzysztof Mazur, Mikołaj Palade i Jędrzej Kuszebski.
- "Wróżdżka" - II nagroda w kategorii uczniowskiej. Autorem jest Maciej Grzenkowicz.
- "Portret" - Film Festiwalu. Autorem jest Maciej Grzenkowicz.
- "Wynieś śmieci" - nagroda publiczności. Autorami są Mateusz Baran i Mateusz Reiss z klasy 1a naszego liceum oraz Krzysztof Mazur, Mikołaj Palade, Jędrzej Kuszebski.

Nad przygotowaniem Festiwalu czuwała jak zwykle pani profesor Aneta Grabowska.

   Filmy wyświetlane na tegorocznym festiwalu - informator FFFF

W piątek 20 marca 2015 roku, w przeddzień kalendarzowego dnia wiosny, odbyła się w naszym liceum coroczna akcja charytatywna znana pod nazwą "Dzień na Tak". Nad przygotowaniami do imprezy czuwały pani profesor Renata Tula i pani profesor Agnieszka Korona-Ignatowicz, program prowadzili uczniowie Natalia Ochmańska i Szymon Pukos, a wszystkie klasy brały udział w licytacji. Można było kupić najrozmaitsze przedmioty wykonane lub podarowane przez uczniów i nauczycieli: wielkanocne baranki, obrazy, ceramiczne naczynia. Historyczny rekord padł przy licytacji szarlotki pani profesor Moniki Tucholskiej - za najdroższe ciasto świata klasa Ic zapłaciła 600 złotych. Pieniądze uzyskane z aukcji przekazane zostały na potrzeby uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej KSNAW.

Pamiętam te lata. Biegałam po korytarzach i przeżywałam swój licealny świat. Tyle rzeczy się zmieniło od tego czasu. Sale w Dąbrowskim mają już inne kolory, a ja kończę studia i pracuję w czytelni. Mówi się tam do mnie: dzień dobry! Jednak gazetka szkolna pozostała. To cieszy mnie ogromnie. Ta część mojego świata jest taka, jak dawniej.

Co więcej, w marcu "Propozycje" skończyły osiemnaście lat. Cofnął się na chwilę czas, a ja znów przybiegałam do szkoły i patrzyłam, jak przygotowania do urodzinowego koncertu nabierały rumieńców. Pisaliśmy scenariusz, zapraszaliśmy gości i - z niepokojem poszukiwaliśmy muzyków, którzy wystąpiliby na koncercie.

Czy Dąbrowski miał już kiedyś swój zespół muzyczny? Wspaniałym odkryciem była dla mnie grupa Beshvalder. To ona stworzyła ciepłą i swobodną atmosferę podczas urodzinowej Gali. Czwórka uczniów wykonała dobrze znane mi utwory w oryginalny sposób. Połączenie brzmienia fortepianu, perkusji, trąbki oraz charyzmatycznego głosu wokalistki sprawiło, że usłyszałam te piosenki na nowo. Jedną z nich był utwór "Yesterday".

W koncercie wzięli także udział utalentowani literacko obecni i byli uczniowie liceum. Fragment artykułu na temat swojej wodnej pasji - windsurfingu - przeczytała Michalina. Chyba wszyscy z obecnych dali się porwać na chwilę tej fali, odczuli entuzjazm autorki i siłę jej marzeń. Po chwili pałeczkę przejął absolwent Adam, pokazując nam pełen uroku świat swoich marzeń, świat poezji, widziany oczami warszawskiego przechodnia o poranku. Nieco później absolwent Jarek - student piątego roku chemii - przeczytał część wstępu do swojej historycznej publikacji. Jego album także dotyczy naszego miasta, a mianowicie: zapomnianej historii warszawskich kościołów. Na koncercie uczciliśmy również pamięć Jana Pawła II i Jana Długosza, czytając fragmenty ich dzieł oraz zarysowując ich sylwetki.

W międzyczasie dwie muzycznie uzdolnione absolwentki, Wiktoria i Justyna, wprawiły w zdumienie obecnych artystycznym wykonaniem niemieckiej pieśni operowej. W rękach Wiktorii nikt nie zobaczył mikrofonu - nie potrzebowała go, Justyna zaś niestrudzenie akompaniowała koleżance na fortepianie.

Koncert zakończył ostatni z czterech utworów zespołu Beshvalder, po czym na salę wjechał urodzinowy tort! Przypominające małe race świeczki wywołały odrobinę niepokoju i dużo entuzjazmu. Wszyscy obecni wstali i zaśpiewali gazetce "Sto lat"! Następnie muzycy zgromadzili się wokół fortepianu. Wesołe piosenki, które grali przez następne pół godziny, brzmią mi w uszach do dziś. To był czas wspomnień, czas spotkań nowych i tych po latach, czas ciepłych rozmów oraz uśmiechów.

Serdeczne podziękowania należą się wszystkim Gościom, Pani Marlenie Zynger z czasopisma literackiego "LiryDram" za ciekawe wystąpienie dotyczące poezji, Panu Mirosławowi Sielatyckiemu z Biura Edukacji przy Ratuszu Miasta Stołecznego Warszawy za przesłane nam słowa uznania i duchową obecność, Panu Dyrektorowi za piękne otwarcie uroczystości, a nade wszystko pragnę podziękować Pani Jadwidze Gaudasińskiej - naszemu wspaniałemu kapitanowi na okręcie o imieniu "Propozycje".

To na tym okręcie uczono mnie, jak stawiać żagle, wspinać się po linach i rzucać kotwicę. Choć musiałam go z żalem opuścić, są przecież takie chwile, jak ta: gdy mogę znów założyć marynarski mundurek i podziwiać nowy wschód słońca z pokładu okrętu "Propozycje".

Opracowała: Beata Piotrowska, absolwentka XXXVII LO

24 kwietnia 2015 roku klasy trzecie zakończyły naukę w naszej szkole. Po południu odbyła się ostatnia uroczystość z ich udziałem: przekazanie Sztandaru Szkoły młodszym kolegom, przemówienie pana dyrektora Bogdana Madeja, wręczenie nagród wyróżniającym się uczniom. W imieniu tegorocznych maturzystów wystąpiła Klaudia Gajek z klasy 3f:

Panie Dyrektorze, Pani Dyrektor, Szanowne Grono Pedagogiczne, uczniowie, a za chwilę abiturienci XXXVII LO im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie!

Przypadło mi dziś w udziale wygłosić przemówienie z okazji zakończenia roku szkolnego klas maturalnych. Nie chciałabym tej chwili zmarnować na zbędne słowa, dlatego w imieniu wszystkich klas trzecich składam serdeczne podziękowania Dyrekcji i Gronu Pedagogicznemu oraz wszystkim, którzy towarzyszyli nam przez ostatnie trzy lata. Dziś rozpoczynamy nowy, nieznany nam rozdział życia. Z jednej strony niepokojący, z drugiej pociągający, jednak na pewno nieunikniony. Wierzymy, że to, co staraliście się nam przekazać, wystarczy, by wejść w dorosłość bez obaw.

Skoro dostąpiłam zaszczytu przemawiania tutaj, to nie po to, by wygłaszać truizmy, ale po to, żeby w chwili, kiedy kończymy szkołę średnią, by niebawem przystąpić do egzaminu dojrzałości i rozpocząć prawdziwie dorosłe życie, uchwycić to, co jest ważne. A ważne jest to, żeby dobrze wykorzystać czas, który nam dano.

Zadajmy sobie pytanie, czy dobrze wykorzystaliśmy pobyt w liceum? To z pewnością zweryfikuje matura. Jeśli wyniki będą dobre, nie wolno nam spoczywać na laurach. Jeśli gorsze, nie pozwólmy, by czas dłużej przeciekał nam przez palce. Każda chwila jest cenna. To doskonały moment, by spojrzeć wstecz i zastanowić się, ile czasu wykorzystaliśmy dobrze, a jak wiele bezpowrotnie uciekło. To jest również moment, w którym warto wyciągnąć wnioski na przyszłość.

Dlatego życzę Wam, drogie Koleżanki i drodzy Koledzy, życzę tego również sobie, abyśmy nasze licealne doświadczenie szybko upływającego czasu potrafili, na miarę naszych indywidualnych możliwości, przekuć w dbałość o to, by każda kolejna chwila naszego już dorosłego życia była wykorzystana dobrze i mądrze.

Żegnając się z tymi murami warto zauważyć, że jedno się dziś na pewno nie kończy. To nasza młodość, która wchodzi właśnie w swój dojrzały okres. Teraz jest najlepszy czas na to, by odwołać się do Mickiewicza i wcielić jego słowa we własne życie:Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga.

Niech to będzie dla nas zachętą do pięknego, odpowiedzialnego i mądrego życia, do którego przygotowywaliśmy się - przygotowywaliście nas - przez ostatnie trzy lata. Niech skutkiem tych przygotowań będzie prawdziwe szczęście.

Już byliśmy we Włoszech, już widzieliśmy na lotnisku pierwsze włoskie reklamy, których zrozumienie dawało niebywałą satysfakcję. Przesiedliśmy się w samolot z Rzymu do Katanii, jeszcze tylko czekaliśmy na nasze walizki, jeszcze tylko chwila i mieliśmy ich poznać. Zdenerwowanie i podekscytowanie były wręcz wyczuwalne w powietrzu.

Czekali na nas - tłum, całe rodziny wpatrujące się w nasze twarze, by rozpoznać te właściwe. Podeszła do mnie niziutka dziewczyna i przywitała się - to była moja Chiara. Chwilę później jechałam już z nią i jej rodzicami przez wieczorne ulice Katanii.

Pierwszego wieczoru poszłyśmy z Chiarą na zorganizowany przez Włochów poczęstunek pod postacią ogromnej ilości pizzy. Następnego dnia byliśmy w szkole naszych Włochów i muszę przyznać, że można się zachwycić tym miejscem: stary, niepozorny z zewnątrz budynek, w którego środku znajduje się śliczny dziedziniec łączący różne korytarze i malownicze sale. Zostaliśmy gorąco powitani nie zawsze przez nas zrozumiałymi występami oraz pysznymi przekąskami.

W ciągu następnych dni zwiedziliśmy Palermo. Pojechaliśmy również do Taorminy. Wyjątkowo deszczowa jak na Sycylię pogoda, która nam towarzyszyła przez większość wyjazdu, uniemożliwiła niestety zdobycie Etny. W ciągu tego tygodnia byliśmy również w Syrakuzach, jednak spacer po mieście został skrócony z powodu zalewającego nas strugami deszczu.

Oczywiście bardzo ważnym punktem naszego programu było zwiedzanie Katanii. Szczególne wrażenie wywarł na mnie Palazzo Biscari. Od razu po wejściu do pałacu rozbrzmiały "Cztery pory roku" Vivaldiego, co stworzyło magiczny klimat w historycznych wnętrzach, po których oprowadzał nas właściciel (można było dostrzec jego podobieństwo do postaci na wiszących na ścianach portretach byłych właścicieli).

Wraz ze stopniowym poznawaniem wyspy poznawaliśmy również jej kulturę. Spędzaliśmy czas z włoskimi rodzinami i widzieliśmy, jak żyją. Późne kolacje były tam codziennością, a domowe produkty znajdowały się na stole przy każdym posiłku. Otaczający nas ze wszystkich stron język zaczynał być coraz bardziej zrozumiały. Nawet nieudolne próby mówienia po włosku były bardzo pozytywnie odbierane, a nasi koledzy chętnie i cierpliwie poprawiali nas i pomagali we wzajemnej komunikacji.

Bardzo dobrze wspominam rodzinę mojej Włoszki - za wszelką cenę chciała mi wszystko pokazać i o wszystkim opowiedzieć. Nawet słaba znajomość języka angielskiego nie była przeszkodą i wspólnymi siłami byliśmy w stanie się porozumieć. Do Polski wróciłam z dużo cięższą walizką - od rodziny dostałam przepyszne sycylijskie pomarańcze z ogrodu, rodzinnie tłoczoną oliwę z oliwek oraz typowo włoskie słodycze.

Opracowała: Emilia Ratyńska, klasa IIa

W roku szkolnym 2014/2015 lingwistyczna klasa 2b uczestniczyła w wymianie językowo-kulturowej z uczniami Liceo Scientifico Galileo Galilei w sycylijskim mieście Katania. Przez niezapomniany tydzień na przełomie marca i kwietnia, pod opieką pani profesor Anny Adamczewskiej, pani profesor Beaty Kucharskiej i pani profesor Alessandry Tomasello zwiedziliśmy pełne uroku, niezwykłe sycylijskie zabytki oraz poznaliśmy ciekawą historię tej malowniczej wyspy. Mieszkaliśmy u włoskich rodzin i poznawaliśmy miejscową tradycję, mogliśmy skosztować typowych dla Sycylii dań oraz szlifować język włoski. W pamięci pozostały nam charakterystyczne dla południowych Włoch, ruchliwe miasta zapierająca dech w piersiach panorama ujrzana z potężnej Etny oraz starożytne ruiny rzymskich willi i antycznych amfiteatrów.

Gdy powróciliśmy do Polski, podczas tygodniowej przerwy świątecznej przygotowywaliśmy się do ugoszczenia naszych przyjaciół z południa. Zaraz po świętach wielkanocnych, 8 kwietnia, Włosi rozpoczęli swoją przygodę w naszym kraju. Razem z nami udali się na spacer po krakowskim Starym Mieście, zwiedzili obóz koncentracyjny w Oświęcimiu, a także poznali wiele interesujących miejsc w Warszawie i Toruniu. Razem z naszymi rodzinami i przyjaciółmi staraliśmy się pokazać im polskie tradycje oraz przekonać ich do spróbowania specjałów naszej kuchni.

Niezapomniany czas wymiany formalnie zakończył się 15 kwietnia odlotem Włochów na Sycylię, jednak spędzone razem chwile nie znikną z naszej pamięci. Na zawsze pozostanie w nas pragnienie powrotu do przepięknych miejsc i ponownego spotkania wyjątkowych, wspaniałych ludzi poznanych podczas dwutygodniowej wycieczki.

Opracował: Szymon Krasuski, klasa IIb

24 kwietnia 2015 roku klasy trzecie zakończyły naukę w naszej szkole. Po południu odbyła się ostatnia uroczystość z ich udziałem: przekazanie Sztandaru Szkoły młodszym kolegom, przemówienie pana dyrektora Bogdana Madeja, wręczenie nagród wyróżniającym się uczniom. W imieniu tegorocznych maturzystów wystąpiła Klaudia Gajek z klasy 3f:

Panie Dyrektorze, Pani Dyrektor, Szanowne Grono Pedagogiczne, uczniowie, a za chwilę abiturienci XXXVII LO im. Jarosława Dąbrowskiego w Warszawie!

Przypadło mi dziś w udziale wygłosić przemówienie z okazji zakończenia roku szkolnego klas maturalnych. Nie chciałabym tej chwili zmarnować na zbędne słowa, dlatego w imieniu wszystkich klas trzecich składam serdeczne podziękowania Dyrekcji i Gronu Pedagogicznemu oraz wszystkim, którzy towarzyszyli nam przez ostatnie trzy lata. Dziś rozpoczynamy nowy, nieznany nam rozdział życia. Z jednej strony niepokojący, z drugiej pociągający, jednak na pewno nieunikniony. Wierzymy, że to, co staraliście się nam przekazać, wystarczy, by wejść w dorosłość bez obaw.

Skoro dostąpiłam zaszczytu przemawiania tutaj, to nie po to, by wygłaszać truizmy, ale po to, żeby w chwili, kiedy kończymy szkołę średnią, by niebawem przystąpić do egzaminu dojrzałości i rozpocząć prawdziwie dorosłe życie, uchwycić to, co jest ważne. A ważne jest to, żeby dobrze wykorzystać czas, który nam dano.

Zadajmy sobie pytanie, czy dobrze wykorzystaliśmy pobyt w liceum? To z pewnością zweryfikuje matura. Jeśli wyniki będą dobre, nie wolno nam spoczywać na laurach. Jeśli gorsze, nie pozwólmy, by czas dłużej przeciekał nam przez palce. Każda chwila jest cenna. To doskonały moment, by spojrzeć wstecz i zastanowić się, ile czasu wykorzystaliśmy dobrze, a jak wiele bezpowrotnie uciekło. To jest również moment, w którym warto wyciągnąć wnioski na przyszłość.

Dlatego życzę Wam, drogie Koleżanki i drodzy Koledzy, życzę tego również sobie, abyśmy nasze licealne doświadczenie szybko upływającego czasu potrafili, na miarę naszych indywidualnych możliwości, przekuć w dbałość o to, by każda kolejna chwila naszego już dorosłego życia była wykorzystana dobrze i mądrze.

Żegnając się z tymi murami warto zauważyć, że jedno się dziś na pewno nie kończy. To nasza młodość, która wchodzi właśnie w swój dojrzały okres. Teraz jest najlepszy czas na to, by odwołać się do Mickiewicza i wcielić jego słowa we własne życie:Tam sięgaj, gdzie wzrok nie sięga.

Niech to będzie dla nas zachętą do pięknego, odpowiedzialnego i mądrego życia, do którego przygotowywaliśmy się - przygotowywaliście nas - przez ostatnie trzy lata. Niech skutkiem tych przygotowań będzie prawdziwe szczęście.

1 czerwca 2015 roku już po raz dziewiąty odbył się nasz szkolny Festiwal Talentów, zorganizowany przez Klub Ośmiu Dąbrowski – Młodzieżowy Wolontariat, pod opieką pani profesor Renaty Tuli i pani profesor Agnieszki Korony-Ignatowicz. Jest to dla uczniów nie tylko okazja do świętowania Dnia Dziecka, traktowanego raczej z przymrużeniem oka, lecz także do pokazania swoich umiejętności i przedstawienia pozaszkolnych zainteresowań.

W tym roku mogliśmy podziwiać śpiewających, tańczących i recytujących. Wystąpili: Agnieszka Szaciłło z klasy IIe, Agata Kałkus z klasy IIb, Zuzanna Weremczuk z klasy Id, Jan Werbanowski z klasy IIb, Ola Sochacka z klasy Ib, Karolina Kram i Wiktoria Lech z klasy Id (akompaniament – Natalia Milewska), Marta Gastoł z klasy IIa, Zofia Boratyńska z klasy If, Grzegorz Majewski z klasy IIe, Ewelina Krajewska z klasy If oraz Katarzyna Dąbrowska z klasy Ib.

Program prowadzili Klaudia Rusinowska i Michał Źródlak z klasy Ie.

W dniach 25-30 maja 2015 roku odbyła się wycieczka klas biologiczno-chemicznych (1f, 1d i 2d) do Włoch. Wyjechaliśmy pod opieką pani profesor Alicji Dąbrowskiej, pani profesor Teresy Łaskiej oraz pani profesor Danuty Dąbrowskiej. Trwający 26 godzin przejazd przez Polskę, Czechy i Austrię umilali nam muzyką disco polo Mateusz i Marlena z klasy 1f.

Podczas wycieczki mieliśmy okazję odwiedzić Rzym, Castel Gandolfo, w którym mieści się letnia rezydencja papieży; piękną, nadmorską miejscowość Rimini; Wenecję, w której można godzinami błądzić wśród wąskich uliczek, oraz Watykan - najmniejsze państwo świata. Podczas pobytu widzieliśmy najbardziej znane miejsca w Rzymie, czyli m.in. plac Hiszpański, niedaleko którego znajdują się znane z pokazów mody Schody Hiszpańskie, plac di Trevi z zadziwiającą Fontanną di Trevi uważaną za najpiękniejszą fontannę świata, Koloseum, Forum Romanum, Bazylikę Świętego Jana na Luteranie, Bazylikę Świętego Piotra, Kaplicę Sykstyńską, Most Rialto i plac Świętego Marka. Jedyną wadą wyjazdu były zdecydowanie zbyt małe włoskie śniadania, które podawano nam w hotelu. Pomimo to bardzo nam się podobało we Włoszech. Wszyscy zgodnie stwierdziliśmy, że wyjazd był udany, a Rimini było najlepszym jego punktem. W przyszłości na pewno odwiedzimy przepiękny Półwysep Apeniński jeszcze raz.

Opracowała: Daria Styś, klasa If

8 czerwca 2015 roku klasy Ila i Ile uczestniczyły w pięciodniowej wycieczce do Budapesztu. Pojechali z nami: pani profesor Anna Łukawska, pan profesor Ararat Zakarian, pan profesor Zbigniew Kuźniecow oraz ksiądz Łukasz Patoń. Podróż nie obyła się bez przygód, jednak Budapeszt wynagrodził nam wszelkie niedogodności. Zwiedziliśmy trzy części miasta -wzgórza Budy, Peszt i wyspę Małgorzaty. Widok Budapesztu nocą ze wzgórza Gelerta na długo pozostanie w pamięci. Byliśmy również w średniowiecznym miasteczku Szentendre, w największej węgierskiej bazylice w Esztergom oraz w Visegradzie.

Opracowała: Emilia Ratyńska, klasa IIa